Basic HTML Version
KÜLLİYAT-I VUSTA
41
ŞİİR
Sabırla varacak yolcu konaklara, kıvançlara
Sabırla kavuşur insan emellere, amaçlara.
Sabırsız kimse hiç sor menzil-i canana ermiş mi?
Sabırlı kimseler ancak kavuşurlar konaklara.
“Sabır gerçi acıdır, meyvesi çok tatlıdır” derler,
Bu hikmettir, olagelmiş asırlardan asırlara.
Dünya yerinden kazanılıp yerine verilirse, şandır, şereftir, yoksa sefa-
let ve rezalettir.
ÖRNEK İNSAN VE İBRET VERECEK ÖRNEKLER
İmamlık yaptığım bir köyde iki akraba yaşıyordu. Birisi camiye, ce-
maate bağlı, dinî ve dünyevi görevlerini imkân dâhilinde dikkatle yerine
getirir. Komşuların hukukunu gözetir. Kapısı tanıdık tanımadık her misa-
fire açık. Erdemli, olgun, insani özellikler ile mücehhez, örnek bir insan
idi. Yerdi, yedirirdi. Kazanırdı. Yerine harcardı. Mal ile can ile insanların
hizmetinde bulunurdu. Dünyayı bir geçit kabul ederdi.
Bu örnek insan yaşadığı müddetçe herkesten itibar kazandı, övgüleri-
ne mazhar oldu. Öldükten sonra tanıdıklarının iyilikle anmalarına, sevgi-
lerine ve dualarına kavuştu. Cism-i hayatı söndü ama ismi hayati dillerin
yapraklarında ve gönüllerin bahçelerinde düşen şebnem ve açılıp parlayan
gül gibi oldu.
Evet, dünya hayatı çölde esen rüzgâr, nehirde akan su ve duvara vu-
ran güneşin ışığı gibidir. Anında onlardan yararlanan ancak uyanık in-
sandır. Şehvet deryasına dalan kimse sülük gibi batağıyla uğraşır. Duru
suda, temiz ortamda yaşamak insanların kanını emen sülük değil, insana
yaşam veren balıktır. Birisi her an gerekli, diğeri ender hâllerde lazım.
Birisine el uzatırsan kendisini kurtarmak için kaçışına ve kayganlığına