Basic HTML Version
KÜLLİYAT-I VUSTA
273
Böyle insanları ancak takva, mana, iman ve sefa âleminde görebilir-
sin. Böyle insanları başka âlemlerde aramak taştan aş, kengerden gölge,
öküzden akıl ve kartaldan merhamet beklemek gibidir.
Bundan ötürüdür ki Resul-i Ekrem (s.a.v.) “Ancak mümine arkadaş
ol ve sadece Allah’tan korkan –senin– yemeğini yesin” buyurmuştur. Ya-
ni yalnız mümin ihsanını görsün, yardımını alsın ve iyiliğine kavuşsun.
Zira imanlının duası makbul, beraberliği bereket ve yanaşması rahmet
getirir.
Hz. Ömer gibi zatlar dünyayı abat eyledikleri gibi, Hicaz’da durup
Dicle kenarında aksayan oğlağı düşündükleri gibi, kilisede çok fakir rahi-
bin hâlini görünce zavallının ne dünyası ve ne de ahireti vardır deyip ağ-
ladığı gibi, bütün insanları lütuf ve merhamet melteminin kapsamına al-
mak istediği gibi, tam tersine Ebu Cehiller de vardı, Ebu Lülüe de dünya-
da yaşardı. Hz. Ömer de öldü, ters niyetliler de öldü. Amma birisinin gü-
zel adı kaldı. Rahmet ile anıldı. Diğerinin çirkin ismi kaldı. Kötülüğünden
dolayı sövülerek lanet ile anıldı.
Hikmet budur ki birisi teslim oldu, iman etti, terbiye gördü ve sade-
leşti. Diğeri ise inat etti, iman etmedi, terbiye görmedi ve bulanık kaldı.
Erbab-ı kemal ile içli ve dışlı olacaksın ki değer kazanasın. Yağmur
toprağa karışıp içine nüfuz etmez ise bitki ve berekete dönüşür mü? Yiye-
cek ve içecekler mideye girip beden ile içli dışlı olmaz ise güç, akıl ve
hayat kaynağı olur mu?
ÖRNEK
İki kardeş bir anadan ve bir babadan doğmuşlar. Bir kucakta
taşınmışlar, aynı memeden süt içmişler, aynı yuvada büyümüşler ve aynı
ortamda aynı terbiyeyi almışlar. Yuvalarından ayrılınca büyüğü mahalle-
nin sarhoş ve berduşlarıyla kalkıp oturdu. Yavaş yavaş ocakta aldığı ter-
biyeden arınarak şer kesildi. Kendi başına da, ebeveynin başlarına da bela
baltası oldu. Din ve ahlaktan sıyrılarak dünya ve ahiret hüsranına uğradı.
Küçük ise temiz bir çevreye, faziletli insanlara, güzel arkadaşlara, ka-
faları hikmet ile dolu ermişlere ve kalpleri iman, irfan ile dolu bilginlere