Basic HTML Version
163
ancak Yüce Allah’tan bir lütuftur. Abdine gösterir, onunla sırlar açığa çıkar,
hakikatlerin yüzünden perdeler kalkar, üzüntüler ve dertler dağılır. Nur, baş
gözüyle değil kalp gözüyle hissedilir. Bir insana kavuşunca içi açılır, mo-
rali düzelir. Üzerinde zor olanları kolaylaşır, neşe ve sevinç çimenine girer.
Kul, kendisini değiştirmedikçe bu hal devam eder, kendisini değiştirirse
veyahut gaflete dalarsa bu hal hemen ondan ayrılır. Allah (c.c.) buyurur:
11
ط
ْ
م ِ
ه ِ
سُ
فْ
ن َ
ا ِ
ب ا َ
م او ُ
ر ِ
ـ ّ
يـ َ
غ ُ
ي ىّٰ
ت َ
ح ٍ
م ْ
و َ
ق ِ
ب ا َ
م ُ
ر ِ
ـ ّ
يـ َ
غ ُ
ي َ
ل َ
ه ّٰ
للا َّ
ن ِ
ا
“Elbette ki, Allah (c.c.) bir toplulukta olan hali değiştirmez; onlar
kendilerini değiştirmedikçe.”
127
Nur ile hakikatler belirlenir, nur ile yolundan engeller kalkar, nur ile te-
miz kalpte bilgiler celp edilir. Nur ile akla kapalı meseleler çözülür. Nur ile
vicdanlar güzel hallere girerler, gönüllerden masiva silinir. Allah’a hamd
olsun çok uzak ve gurbette yaşamamla beraber ulaşmanın ve buluşmanın
belirtileri parlarlar.
İnsan niyetinde sade, amelinde ihlâslı, iş ve gidişinde dikkatli, Halık ve
halkın hukukunu gözetir halde yaşarsa elbette ki günleri başarı ile gebe
olur. İçleri hoşnutluk ile dolar, dünya ve ahirette mutluluk ve saadet gül-
zarına girerler. Kuraldır ki, bulanık bir ortama giren bulanık, tertemiz bir
ortamda yaşayan sade, makbul, sevilir ve sayılır hale gelir.
299. Riyazet ile zikirden doğan daha net daha açık bir nur yoktur. Öy-
leyse nefsanî arzularına, şehvani hallerine dalmakdan uzak kalarak zikre
ve fikre devam et. Tasavvufi bir hikmet şöyledir:
“Ayağınla nefsin boynu-
na basarak, bir adım attıktan hemen sonra ulaşacaksın.”
300. Halvet (inzivaya çekilmek) nurun habercisidir, zikir kuvvetidir,
heva ve hevese muhalefet çekicisidir, nefsin ebedi kayd ve bağlayıcısıdır,
Yüce Allah’ın şükrünün artışıdır ve devamlılığıdır.
Şükür et nimetin artar, zikir et yüreğin parlar.
Sabır et hep çalışmaya ki açılsın sana yollar
Bu âlemde bütün insan çalışmakla erer yahu!
Murat yolunda tembellik yapan kimse acı ağlar
127 Ra‘d suresi, ayet 11
MEVAHİB